ยิ่งรู้สึกพอ
ยิ่งได้รับความรู้สึกที่ลึกซึ้ง
ไม่พอ จึงอยากได้
และเราก็รู้สึกกับสิ่งที่มีอยู่แล้วอย่างตื้นเขิน ดาษดื่น
ทั้งๆ ที่สิ่งที่มีอยู่แล้วนั้น
มันเพียงพอแล้ว และมีค่ามหาศาล
ในจักรวาลของภายใน จักรวาลของจิตใจ
สิ่งที่มีจึงหมายถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ไม่ใช่เพียงของที่จับต้องได้
บางครั้งเรารู้สึกว่าความรู้สึกนั้นมันไม่เพียงพอ
เราอยากขยายเราอยากไปต่อ
อยากให้ความรู้สึกมันมีอันต่อไป
แต่จริงๆแล้วแค่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตอนนั้น
ก็เพียงพอแล้ว
ทุกครั้งที่เราเลื่อนดูบนมือถือหรือบนจอทีวี
เรากำลังหาอะไรอยู่เหรอ
กำลังต้องการหาอะไรผ่อนคลาย
หรือแค่ปล่อยความรู้สึก
ปล่อยความคิด
ปล่อยชีวิตให้เดินผ่านไป
เพราะเหนื่อยมาทั้งวันแล้วรึเปล่า
มันดีกว่าการนั่งเฉยๆ แน่ใช่มั้ย
อาจเพราะการอยู่เฉยๆ
ทำให้ความรู้สึกที่เราไม่ชอบจะมานั่งอยู่ตรงหน้า
โกรธ เกลียด เบื่อ เศร้า เหงา เครียด เซ็ง
ทนไม่ได้ที่มันมาอยู่ตรงหน้า ต่อหน้าเรา
เราไม่ชอบความรู้สึกเหล่านี้เลย
ไล่ก็ไม่ไป
การเปิดอะไรสักอย่างเพื่อเบี่ยงเบน
จึงเป็นตัวเลือกที่ไม่รู้ว่าดีกว่ารึเปล่า
แต่อย่างน้อยก็ได้ทำอะไรบางอย่าง
และหลายครั้งมันก็ได้ผล
มันเปลี่ยนความรู้สึกของเราได้
แต่หลายครั้งมันก็ไม่ได้ผล
หลังจากเสพอะไรสักอย่างจบไป
ความรู้สึกที่ไม่อยากเจอมันก็กลับมา
กลับมานั่งอยู่ตรงหน้า
บรรยายเหมือนหนังผีเลย ฮ่าๆๆ
ถ้าเราลองเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อความรู้สึกตรงหน้าล่ะ
“แค่มีความรู้สึกนี้อยู่ตรงหน้า ก็เพียงพอแล้ว”
แม้จะชอบหรือไม่ชอบ
แต่มันก็ดีที่สุดที่มีในตอนนี้
#siamstr
