#siamstr #ข้อคิดสะกิดใจ #เรื่องเล่า
สวัสดีบ่ายวันจันทร์ วันนี้จะมาแบ่งปันสาระที่ไม่มีสาระอย่างการดื่มสุรายังไงให้กลายเป็นเทพเซียน ฉบับขี้เมาเอาใจนาย (ประสบการณ์ส่วนตัวที่ไม่อิงความรู้แบบทฤษฏี)
ณ ที่นี้เราจะแบ่งเป็น 3 พาร์ท คือ ก่อนดื่ม - ระหว่างดื่ม - หลังดื่ม
ข้อที่ต้องรู้ 3 ประการ ก่อนดื่ม
- เซรุ่มพูดความจริง มักอยู่ใน 40 ดีกรี หรือ ดีกรีต่ำแต่จำนวนมาก จงอย่าดูถูกกระทั่งของที่ดูเหมือนเด็กน้อยกินอย่าง สปาย หรือเบียร์แค่กระป๋อง เสียหายกันมาเยอะ ในวงการนี้
- เซรุ่มกระตุ้นสัญชาติญาณ ก็ยังอยู่ในตัวเดียวกัน ไม่ว่าก่อนดื่มจะแอ็คอาร์ทสมาร์ทด็อก เป็นซิกม่าบอย สกิบิดี้ทอยเล็ตตั่งต่าง (ศัพท์เด็กเจนZ ซึ่งแปลราวๆว่า ก่อนดื่มเป็นคนดี ดื่มทีเป็นหมา) มันก็แล้วแต่หน้างานที่เราเจอ บางคนไล่จับนมผู้หญิง บางคนไล่เต๊าะไข่ผู้ชาย บางคนปีนเสาไฟฟ้าได้ บางคนก็ฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา
- เซรุ่มเร่งอายุไข อยากแก่ไวๆไม่ต้องกินข้าว สะแตกยอดข้าวไปซะ คุณจะเห็นความเปลี่ยนแปลงในเวลาไปร่วมงานหมู่ งานรุ่นประจำปี ที่คนไม่ดื่มไม่อะไร ยังเชฟบ๊ะๆ แม้จะมีลูกมีเต้า มีแฮงเด้าอยู่ ส่วนเราลุกก็โอยนั่งก็โอย ทำงานก็หนักพักผ่อนน้อย ยังต้องคอยดื่มหนักเหมือนอกหักทุกฤดูกาล
***ก่อนดื่ม***
เพื่อการลงสนามรบไม่ให้ใครหมิ่นเกียรติว่า หนึ่งใน 3 เสาหลักขี้เหล้าหลวงแห่งล้านนามัน "แอ๊ะ!!!" (ทำรูปปากสระแอเสียงสูงเพื่อดูแคลนว่ากระจอก) สิ่งที่เราควรจะทำคือ
1. คืนก่อนต้องนอนพอ นอนน้อยอย่าห้าว
2. ก่อนดื่ม 2 ชั่วโมงให้กินข้าว ถ้าดื่มไม่นาน 2-3 ชั่วโมง แนะนำ เมนูข้าวไข่เจียว หรือ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง แต่ถ้าต้องอยู่นานๆ กับแกล้มไม่ค่อยมี แนะนำเป็นเนื้อ วัวหรือควายก็ได้ เมนูไหนก็ได้ สเต๊ก ตุ๋นได้หมด เน้นกินเยอะๆ ไม่ต้องข้าวเยอะ อยู่ได้ประมาณ 6-8 ชั่วโมงเลย อันนี้คือ กินเพื่อชะลออาการเมาไวและหิวข้าว ถ้าหากปล่อยท้องว่างไป โอกาสที่เราจะร่วงเพิ่มขึ้นประมาณ 3 เท่า เมาแล้วแสบท้อง เป็นโรคกะเพาะ กรดไหลย้อนและอื่นๆง่ายขึ้นไปอีก
3. พกนมกล่องกันตุยไปซะ ใครแพ้แลคโทสสามารถกินนมปรุงแต่งรสหวาน หรือแล้วแต่สะดวก แต่พื้นฐานคนไม่แพ้อะไรกินตามนี้จะชิวกว่า
4. วิตตามินเม็ด กินตามฉลากก็ดี แต่ทางนี้ใช้สูตรกิน วิตซี+วิตบี หลังอาหาร
5. อย่ารีบ เตรียมกระเป๋าเป้หรือกระเป๋าถือที่ใส่ของฉุกเฉินให้ครบ กระเป๋าตังอย่าใส่ตังสดเยอะ แบงค์ใหญ่ไม่ต้องใส่ ใส่แบงค์ย่อยพอเป็นค่าเดินทาง ค่าอาหารนิดหน่อย แบบที่ถ้าหายหรือติ๊ปพนักงานจะไม่มาเสียดายทีหลัง การ์ดก็เช่นเดียวกัน ถ้าได้ใช้ก็พกเท่าที่ใช้ ไม่ใช้ก็เอาออกก่อน
6. ทิชชู่ 1 หมากฝรั่ง 1 ไฟแช็ค 1 สำรับอุปกรณ์เข้าสังคมที่คนธรรมดาไม่ชอบพก แต่เราพกเถอะ ยังไงก็ได้ใช้ ไม่เราก็คนอื่นตามหากันควัก แต่ถ้าจะเอาแบบโปรจริงๆ เพิ่มถุงพลาสติกเผื่ออ้วก น้ำหอม และน้ำเปล่าขวดเล็กได้เลย เราไม่รู้เวลาเราดื่มได้ยืนใกล้ใครแค่ไหนอย่างไร แต่พนันได้เลยว่า ดื่มไปแล้วปากเหม็น ตัวเหม็นแน่นอน ที่มาของวลี "หนูเหม็นขี้ห่าปะป๊ามากเลย ห้ามกอดหนูนะ" (วลีของลูกสาวท่านหนึ่งที่รอพ่อกลับมาจากร้านคาราโอเกะตอนตีสามแม้จะงัวเงียมากก็ตาม)
7. ใส่ชุดที่ถูกกาละเทศะไปดื่มก็จริง แต่อย่าลืมแจ็คเกตสักตัวติดมือไปด้วย แอร์ร้านเหล้าเหมือนโรงเย็นเด๊ะ แม้ว่าภายหลังเราจะเมาหัวทิ่มร้อนรุ่มเป็นกบต้ม สุดท้ายเลิกงานจริงๆ สั่นเป็นลูกแมวเปียกฝนกลับอยู่ดีถ้าเป็นผู้ชาย พกไว้แอคสาวได้ สาวบางคนไม่ได้พกมา เรายื่นให้ = หล่อเหมือนดื่มเนเจอร์กิฟ ส่วนสาวๆพกไว้เถอะ มันได้ใช้ไม่ทางไหนก็ทางหนึ่ง มีเหตุให้ใช้มากกว่าใส่เฉยๆ
8. เมาไม่ขับกลับยังไง..? รู้ว่าไปดื่มก็ไม่ต้องเตรียมกุญแจรถไป ไปกะคนอื่นที่เขาไม่ดื่มหรือขนส่งสาธารณะเถอะ เมาแล้วขับไม่ใช่ว่าไม่เคยทำกันแต่ถ้าทำแล้วมันเป็นครั้งสุดท้าย ทำแล้วทำให้คนอื่นตาย ทำแล้วกลายร่างแบบในข่าว ชีวิตมันพังเลยนะ คือ ดื่ม 10 ครั้ง อาจจะไม่มีอะไร 9 ครั้งแหละ แต่เอาอะไรมามั่นมจว่าครั้งที่สิบจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย? พึ่งระลึกเสมอว่าให้มีชีวิตยืนยาวมากพอจะดื่มเหล้าไปจนMoiหงอก ผมอะหงอกช้ากว่าMoi นะ ถึงเปรียบเทียบใต้ร่มผ้า ใช้ชีวิตสังสรรค์อยู่ไปนานๆ อย่าไปแลกทุกอย่างกับเวลาแค่ไม่กี่นาที
9. เช็คของมีค่า ระบบ Find my phoe ว่าทุกอย่างปกติดี และไม่ลืมรหัส ไม่งั้นถ้าซวยมือถือหาย = ความยุ่งยากล้านอย่าง
10. ก่อนออกจากบ้าน บอกคนในบ้านให้เรียบร้อยถ้ายังมีคนให้บอก เขาห้ามเราไม่ได้หรอกถ้าเราจะไป มีมือมีเท้า มีเงิน มีอำนาจ แต่ไหนๆก็ไหนๆ ลดความทุกข์ใจในแต่ละวินาทีที่เราเฮาฮาของเขา ด้วยการบอกแค่นี้แหละ มันไม่ได้มีอะไรยาก มันไม่ได้สร้างปัญหา เท่ากับเรานอนกับหมาหน้าเซเว่นแล้วเขามาพากลับ
#siamstr #ข้อคิดวันนี้ #เรื่องเล่าเบาสมอง #ให้กำลังใจ
บทเรียนจากความตั้งใจผิดพลาด.
วันนี้อยากจะเขียนในหมวดความรักอีกสักหนึ่งบทความ ซึ่งเป็นเรื่องที่อยากจะเขียนเพื่อเป็นวิทยาทานเรื่องความรักในอีกรูปแบบที่เราได้เรียนรู้
ในค่ำคืนที่เราเจ็บปวดจากรักครั้งเก่าไม่หายและได้ซ้ำตัวเองด้วยการบอกว่า "ใครก็ได้มาแทนที่คนเก่าที" สรุปได้ใครก็ได้สมใจ
ในทีนี้หมายถึงคนที่เราชอบนี่แหละ แต่เราไม่ได้มีการตั้งใจรัก ตั้งใจศึกษาดูใจ เราขอแค่เค้าที่เราคลิกกันแค่คนเดียวมาเยียวยาจากความพัง จากคำถามว่าฉันไม่ดีตรงไหน จนได้พบในวันนี้ว่า ไม่ต้องถามตัวเองว่าไม่ดีตรงไหนหรือเมื่อไหร่จะดีพอ ไม่ต้องสงสัยตัวเองเลยจริงๆ
ในระหว่างที่คบกันจนจิตใจหายดีจากคนเก่า เรารู้เต็มอกว่าเจอพระเอกธงแดงแบบในมังงะเข้าให้แล้ว แต่เราก็เข้าแพทเทิร์นนิยาย 'ชั้นนี่แหละ จะเปลี่ยนใจนายแบ้ดบอย' ตามสเต็ป ขยับฟุตเวิร์ค เธอ โยกอยู่ในฟลอ ซ้ายขวาซ้าย
ย้ายเข้าสู่ฤดูกาลแห่งเม็ดฝนบนใบหน้าประมาณแปดร้อยล้านหยด ตั้งแต่นอยด์เล็กๆ ไปจนถึงไม่กินข้าวกินน้ำเลยสามวัน (แต่ไม่ตาย เพราะไม่ได้ขยับตัว นอนนิ่งๆเหมือนเปิดโหมดประหยัดพลังงาน)
ตลอดเวลาที่ซึมเศร้าจากพื้นฐานชีวิต กลับมาดิ่งซ้ำแม้ได้รับยาปรับเคมีในสมอง ถึงจะเป็นหนักขนาดนั้นแต่ใจสู้นะ ไม่ยอมเล่าให้ใครฟังเลยว่าที่ผ่านมาที่ได้รับความสุขจากเขา สังเวยพลังงานไปเท่าไหร่ เงิน เวลา น้ำตา ความฝัน
ซึ่งคุ้มมาก มันคือการเรียนรู้ที่เหมือนเรียนซ้ำชั้นมัธยมหกประมาณ 6 รอบกับอาจารย์คนเดิมๆและเรารักมาก ตั้งใจเรียนของแกมาก แต่ไม่รู้โดนอคติอะไร แกไม่เคยให้จบไปเรียนมหาลัยต่อเลย
กลับมาบนพื้นฐานความรักที่เรายึดถือ เราเชื่อมั่นว่าโอกาสและความรักจะทำให้คนเราดีขึ้นได้ ในเมื่อเค้าเยียวยาเราจากคนเก่าได้ เราก็สามารถรักเค้า เข้าใจเค้าและเติบโตไปพร้อมกับเค้าได้..
ใช่ค่ะ เพ้อเจ้อ คิดไปเองจริงๆนั่นแหละ เราเปลี่ยนใครไม่ได้! แม้จะให้ทุกอย่างกระทั่งตายแทน มันก็เปลี่ยนใครไม่ได้ เพิ่งได้เรียนรู้คำว่าตัวใครตัวมันก็จากคนๆนี้แหละ
ท่ามกลางความละเมอเพ้อฝันว่าความดีของฉันจะเปลี่ยนเธอ เราก็ได้ภาวนากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ดิน ฟ้า อากาศมาตลอดหลายปีว่า พระเดียวที่จะขอคือ ขอให้กลับมารักตัวเอง และมันก็ไม่เคยสมหวัง กระทั่งเช้าวันนึงที่ตื่นขึ้นมา
ใช่เลย.. มันเรียบง่ายแบบนั้นเลยค่ะ ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า บ้าเอ้ย งานก็ต้องทำ พ่อแม่ทั้งแก่ทั้งป่วย ข้าวแมวก็จะหมด เหมือนตื่นจากฝันที่แช่แข็งตัวเองราวกับเป็นศพมาตลอดหลายปี
เราไม่ได้รับบทเจ้าหญิงแสนสวย หรือแม่บ้านญี่ปุ่นที่ทำกับข้าวรอสามี แต่บทจริงๆที่เราได้รับคือท่านโป๊ปแมงกะพรุน..
ทำไมน่ะเหรอ.. ก็เพราะผู้คนที่เรามอบความสำคัญให้ต่างต่อคิวยาวจากโลกนี้ไปถึงโลกหน้า เพื่อได้รับการปลอบโยนจากเราน่ะสิ
ทั้งสปอยล์คนรอบข้างโดยไม่ได้ตั้งใจ ทั้งกอดที่เมื่อกอดไปแล้วคนก็อยากกลับมากอดอีกไม่รู้จบ หรือแม้แต่ยิ้มขึ้นมาก็เหมือนเป็นดอกไม้ในแจกันที่ห้อง
ที่ผ่านมาเราเองก็ขาดอะไรพวกนี้มาตลอด อยากได้ใครสักคนที่เหมือนเรา เป็นน้ำเปล่าแช่เย็นไม่ใส่น้ำแข็งที่ขายในวันสงกรานต์ แต่ก็ไม่มี และนั่นทำให้เรากลายเป็นสิ่งที่เราขาดเพื่อเติมเต็มตัวเอง
พอมีคนสัมผัสได้ก็กลายเป็นแห่กันมาเพื่อขอแค่ความรู้สึกสดใส สดชื่น กำลังใจจากเรา.. แน่นอนว่าจากการตั้งใจผิดพลาดในตอนนั้น ส่งผลให้โป๊ปพรุนเข้าระบบทุนนิยมแบบเต็มตัว (ตรูไม่ให้จับตัวฟรีๆหรอกว้อยยย ไม่โดเนทก็ส่งโดนัทมาซะ)
สรุปสุดท้ายนี้
ไม่ว่าเราจะตัดสินใจทำอะไรแบบไหนแล้วมันเกิดอะไรขึ้น ก็ยอมรับและปล่อยให้มันเป็นไปนะ ไม่มีอะไรจบสิ้นหรือไร้ความหมายเมื่อเรายังมีชีวิตอยู่ มีโอกาสที่จะทำอะไรก็ได้โดยไม่เดือดร้อนใคร ยินดีและขอบคุณทุกประสบการณ์เถอะ ไม่มีใครไม่ชิบหย ก่อนที่จะมีความสุขหรอก
------------------------------------------------------------------------
อันนี้ไม่เกี่ยวแต่อยากจะขายตัวเอง ♥️
จะบอกว่า อิจฉาคนที่จะมาเป็นกระพรุนนัมเบอร์ทูมาก เนื่องจากโป๊ปพรุนเป็นนักสปอยล์ตัวยง ในวันที่เค้าไม่มั่นใจในตัวเอง ชั้นจะอวยและช่วยแต่งตัวก่อนออกจากบ้านโดยไม่เร่ง ในวันที่เค้าไม่มีตังค์ ชั้นจะยังเป็นคนเท่ห์ๆที่โอนเงินให้แล้วบอกว่า เมื่อครู่นี้พี่เท่ห์หรือไม่ หรือกระทั่งก่อนนอนในวันหยุด ประโคมยานวด น้ำมันตั้งแต่หัวยันเท้าเหมือนไปสปาแต่ฟรีและอยู่ที่บ้าน เปิดแอร์เย็นๆ วางหินร้อนบนหลัง ฟังเสียงน้ำไหล คลายเส้นคอบ่าไหล่ที่ตึงจากการสู้ชีวิตตลอด 6 วันต่อสัปดาห์ ยังไม่รวมอีเว้นพิเศษที่สรรหามาเซอร์ไพรส์อนึ่งกำลังเล่นเกมจีบสาว
โฮ่ๆ ช่างน่าอิจฉายิ่งนัก ใครกันนะที่จะเป็นคนโชคดียิ่งกว่าถูกหวยแบบนั้น การถูกรักไม่อั้นโดยบุคคลชำนาญการด้านความรักระดับหกปีซ้อนนี่มันน่าสนใจจริงๆ