Thread

มีคนเคยถามผมว่า… สังคมเล็ก ๆ อย่าง Siamstr มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ผมก็หัวเราะออกมาก่อนเลย เพราะถ้าให้พูดจริง ๆ มันไม่มีสูตรสำเร็จหรอกครับ เพราะพวกเราไม่ได้เริ่มจากการวางแผนใหญ่โต ไม่มีระบบ ไม่มีตำแหน่ง ไม่มีตัวชี้วัดใดๆ เลย สิ่งที่เรามี… ก็แค่ #วงสนทนาเล็กๆ ที่ใครอยากจะเล่าอะไรก็เล่า ใครอยากฟังก็นั่งฟังไป บางทีเรื่องที่เล่าก็ไม่ได้มีสาระอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่กลับทำให้เรายิ้มออกมาได้ง่ายกว่าบทความยาวเป็นหน้า ๆ เสียอีก ตรงนั้นแหละ… ที่มันกลายเป็นวัฒนธรรมของเรา ความเป็นมนุษย์ที่ไม่ต้องแต่งหน้า ไม่ต้องจัดไฟ เล่าเรื่องเล็ก ๆ ง่าย ๆ แบบไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนกดไลก์กี่คน ผมเลยอยากชวนสนุกๆ (แบบไม่ชวน) ว่า พรุ่งนี้ เราลองกลับมา #โน้ตสวัสดีตอนเช้า กันหน่อยไหมครับ ใครอยากพิมพ์แค่คำว่า #อรุณสวัสดิ์ หรือจะ #GM ก็ได้ ใครอยากแปะรูปกาแฟดำขม ๆ หรือรูปหมาที่นั่งมองฟ้าก็ได้ ฯลฯ เอาแบบจอยๆ ของแต่ละคนเองเลย แล้วเราลองสัญญาว่า… จะตอบโน้ตเพื่อนให้ได้มากที่สุด ไม่ต้องมี Sats ไม่ต้องมีสูตรลับอะไรทั้งนั้น หรือจะไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ แค่ติดแฮชแท็ก #Siamstr แล้วลองปล่อยให้หัวใจเราขยับเข้าใกล้กันอีกนิด เหมือนเมื่อก่อน ที่มันเคยเป็น… และใครจะรู้… บางทีบ้านหลังนี้อาจกลับมามีเสียงหัวเราะอีกครั้งก็ได้ ปล. การตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่า… มีใครบางคนรอทักทายเราอยู่ มีรอยยิ้มเล็ก ๆ ถูกส่งมาพร้อมแสงยามเช้า มีความปรารถนาดีของเพื่อนหลายคนเดินทางมาถึงหน้าฟีด มันอาจดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษนัก แต่ในวันที่เราไม่ได้รับมันอีกแล้ว เราจะรู้ทันทีว่า… รอยยิ้มธรรมดาเหล่านั้น เคยเป็นพลังบวกให้เราได้มากแค่ไหน 🧡💜 😉