Thread

"ชีวิตอาจล็อกประตูขวางหน้าเพื่อคัดกรองความอ่อนแอ แต่จะเปิดกว้างต้อนรับเสมอสำหรับคนที่กล้าเอาชนะใจตัวเองให้ได้กลับบ้าน... พร้อมหัวใจดวงใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม" บางทีชีวิตก็เปรียบเหมือนการเดินทางไกลที่ไร้แผนที่ เดินเพลินๆ อยู่ดีๆ ประตูบานหนึ่งก็อาจปรากฏขึ้นขวางหน้า โดยไม่มีป้ายบอกเตือนระดับความยากง่าย มีเพียงความเงียบงันที่ท้าทายให้เราตัดสินใจว่า... จะกล้าเปิดเข้าไปหรือเปล่า สมัยก่อน ผมมักมองว่าประตูอุปสรรคเหล่านี้คือสิ่งกีดขวางที่น่ารำคาญ แต่พอได้เผชิญหน้ากันบ่อยเข้า มุมมองก็เริ่มเปลี่ยนไป ผมเริ่มเห็นความจริงว่า หลังบานประตูที่ดูน่ากลัวเหล่านั้น มักมีตัวเราคนใหม่ที่เข้มแข็งกว่าเดิมซ่อนอยู่เสมอ เหมือนชีวิตตั้งรหัสผ่านเอาไว้ว่า... ต้องก้าวผ่านความกลัวไปให้ได้ก่อน ถึงจะได้รางวัลล้ำค่านั้นมาครอบครอง หากเราเลือกที่จะถอยหลัง เราก็จะวนกลับไปอยู่ที่เดิม ด้วยหัวใจดวงเดิมที่ยังคงตื่นกลัวกับเรื่องเดิมๆ แต่หากเรากลั้นใจก้าวข้ามไป แม้ท่าทางจะดูโซเซ หรือยังไม่สมบูรณ์แบบนัก นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง การเปลี่ยนแปลงนี้ ไม่ได้เกิดจากโลกที่ใจดีกับเรามากขึ้นหรอกครับ มันเกิดจากพื้นที่ภายในใจของเราที่ขยายกว้างขึ้นต่างหาก เราจะเริ่มรับมือกับความกังวลได้นิ่งขึ้น อ่านความรู้สึกคนรอบข้างได้ดีกว่าเดิม และที่สำคัญ... เรารู้จักวิธีวางของหนักลงจากบ่า ก่อนที่ขาจะทรุดลงไป บททดสอบหลังประตูแต่ละบานมีรสชาติไม่เหมือนกัน บางครั้งมันก็มาในรูปแบบของการสูญเสีย บางครั้งเป็นความอึดอัดที่ยาวนาน หรือบางทีก็เป็นความผิดพลาดที่ทำเอาเราอับอายจนแทบแทรกแผ่นดิน มันเปรียบเสมือนครูจอมเฮี้ยบที่ไม่ค่อยพูดพร่ำทำเพลง แต่จะสอนบทเรียนที่ตรงจุดและเจ็บลึกที่สุดเสมอ ผมชอบคิดเสียว่า ด่านเคราะห์เหล่านี้มันเกิดขึ้นเพื่อวัดทักษะชีวิตที่เราอาจหลงลืมฝึกฝน ทั้งความอดทน สติ และความซื่อสัตย์ต่อตัวเอง พอผ่านมันไปได้ สิ่งที่เราได้ติดมือมาคือขุมพลังในใจที่จะพาเราไปต่อในด่านถัดไปได้อย่างมั่นคง ไม่ใช่แค่เรื่องเล่าเอาไว้คุยโว ท้ายที่สุดแล้ว ตัวตนที่เก่งกล้าขึ้นมันเกิดจากวินาทีนั้น... วินาทีที่เรายืนอยู่หน้าประตูบานใหญ่ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วตัดสินใจก้าวเท้าเข้าไป... ทั้งที่ขายังสั่นอยู่นั่นแหละครับ #JakkDiary #Siamstr