ทำงาน 12 ชั่วโมง ไม่เรียกว่าทำงานหนัก
มีเรื่องนึงที่ผมเปลี่ยนความคิดเร็ว ๆ นี้ จากการอ่านหนังสือ Stolen Focus
เมื่อก่อนผมไม่ชอบไอเดีย work life balance
เพราะมองว่าเป็นข้ออ้างให้เราขี้เกียจทำสิ่งที่จำเป็น
ผมเชิดชูการทำงานวันละ 10 ชั่วโมง 12 ชั่วโมง 14 ชั่วโมง
เพราะทุกคนบอกว่ามันเป็นสิ่งที่คน "ขยัน" เขาทำกัน
ในหน้งสือมีเนื้อหาช่วงนึงที่เขย่ามุมมองของผม คร่าว ๆ ประมาณว่า
"อดหลับอดนอนทำงานไปก็ไม่ช่วยให้งานออกมาดีขึ้นหรอกโว้ย เพราะร่างกายมึงไม่พร้อม"
มีหลายครั้งที่ผมฝืนทำงานทั้ง ๆ ที่ง่วงนอน ใจลอย โฟกัสไม่ได้
สุดท้ายงานก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเท่าไรถ้าเทียบกับเวลาที่เพิ่มขึ้น
แต่ผมแม่งโม้ได้ไง ว่ากูทำงานเป็นสิบชั่วโมงเลยนะโว้ย
มันคือมายาคติที่ผมใช้หลอกตัวเองว่าแบบนี้แหละ มึงทำงานหนัก ภูมิใจซะ
หนักไหม หนักจริง แต่ที่หนักคือความเหนื่อยล้าที่ร่างกายเราแบกรับ
จริง ๆ มันไม่เรียกว่าทำงานหนัก มันเรียกว่าทำงานนาน
กลับกัน ถ้าวันไหนพักผ่อนพอ ตื่นเช้า ร่างกายพร้อม
วันนั้นจะได้ปริมาณงานเยอะมากทั้ง ๆ ที่ใช้เวลาน้อยกว่า
สุดท้ายผมตกผลึกได้ว่า ผมไปโฟกัสผิดจุด ผมมองแค่จำนวนชั่วโมง
เพราะมันเป็นตัวเลข วัดผลง่าย เปรียบเทียบง่าย
แต่สิ่งที่ควรจะใส่ใจจริง ๆ คือคุณภาพการโฟกัส กับปริมาณงานที่คืบหน้า
ต่อให้คุณนั่งเป็นวัน ก็ไม่ได้แปลว่าคุณทำงานหนัก ถ้าสิ่งที่คุณทำคือเขี่ยเมาส์ไปมา
บริหารเวลาทำงานแล้ว ต้องบริหารเวลาพักผ่อนด้วย
เพราะฉะนั้น ไม่ไหวก็ไปนอน
GN ครับ
#siamstr