ลองนึกภาพว่าเราติดอยู่ในห้องพร้อมกับสัตว์ตัวหนึ่งที่กำลังตื่นกลัวอย่างหนัก มันกรีดร้องโหยหวนคร่ำครวญ วิ่งกระแทกกำแพงรอบด้าน ทั้งปัสสาวะและอุจจาระเรี่ยราด เรื่องทั้งหมดนี้คงเป็นฝันร้าย
คราวนี้ลองนึกภาพว่าเราอยู่ในสวนโล่งกว้าง มีสนามหญ้าและต้นไม้เรียงรายสุดสายตา สัตว์ตัวนั้นปรากฏตัวขึ้น วิ่งวนเข้ามาพลางแผดเสียงกึกก้อง แต่สักพัก มันก็ค่อยๆ ช้าลงและเริ่มผ่อนคลาย สุดท้าย มันก็นอนพักใต้ร่มไม้สงบเย็น
สำหรับจิตที่ยังขาดการฝึกฝน การเผชิญความกลัวเหมือนการติดอยู่ในห้องพร้อมกับสัตว์ที่ตื่นตระหนก การปฏิบัติธรรมอาจไม่ใช่การยับยั้งความกลัวไม่ให้เกิดขึ้นอีก แต่เป็นการขยายพื้นที่รอบความกลัวนั้นมากกว่า ความกลัววิ่งไปตามเรื่องตามราวแล้วก็หยุด
เราจะบรรลุผลนี้ได้ด้วยการตั้งสติอยู่กับกาย ให้ลมหายใจเป็นปกติแน่วแน่ เราจึงสร้างความรับรู้อย่างผ่อนคลายต่อความรู้สึกของกายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เราทำกายให้เป็นเหมือนสวนอันกว้างใหญ่ ไม่จำเป็นต้องต่อต้านความกลัว หากแต่ปล่อยให้ความกลัวคลายไปเอง
ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ
GM #siamstr
บางคนอยากฝันดีไม่อยากฝันร้าย
บางคนเป็นทุกข์เพราะอยากอยู่ในฝัน
บางคนเป็นทุกข์เพราะตื่นจากฝันไม่ได้
บางคนไม่อยากฝัน
บางคนไม่ฝันเลย
ฯลฯ
สีลพตปรามาส---การยึดถือแต่เปลือกนอก
พวกเราทำบุญให้ทานกันมาก็มาก
ทอดผ้าป่า สร้างศาลา สร้างพระพุทธรูป
ตักบาตร สวดมนตร์ นั่งสมาธิ นับลูกประคำ
ถือศีล กินเจ อดนอน (เนสักชิก) ก็แล้ว
ทำไมถึงยังมีความทุกข์ ?
นั่นเป็นเพราะเรา ยึดถือเอาแต่รูปแบบภายนอก
รู้จักแค่เปลือก ไม่รู้จักแก่นภายใน
จึงได้รับประโยชน์ จากการปฏิบัติน้อย
ภาษาธรรมะ เรียกว่า สีลพตปรามาส
สีล หรือ ศีล คือการไม่ทำความชั่ว
พต หรือ พรต คือ การทำความดี เพื่อยกระดับจิตใจ
ปรามาส คือ การยึดถือ(อย่างผิดๆ )
พระพุทธเจ้า ทรงเปรียบเทียบ ให้ฟังว่า
" อุปมาเหมือนบุรุษผู้ต้องการแก่นไม้
เที่ยวแสวงหาแก่นไม้
เมื่อพบไม้ใหญ่ที่มีแก่น
เขาได้ถากเอาแต่เปลือกไม้ไป ด้วยสำคัญว่าเป็นแก่น
กิจที่จะพึงกระทำด้วยแก่นไม้ จึงไม่สำเร็จประโยชน์แก่เขาเลย "
แก่นของศีล คือความปกติกายปกติใจ
เกิดจาก การเจริญสติ จน กิเลส ตัณหา อุปาทาน จืดจางไป
ศีลแท้จะปรากฎขึ้นในจิตใจ
มีความรังเกียจชั่ว กลัวบาป
เลิกการทำความชั่วทุกชนิด โดยเด็ดขาด
ศีลชนิดนี้รักษาคน ไม่ต้องให้คนคอยรักษาศีล
แก่นของพรต คือ บุญ
เกิดจากการประพฤติปฏิบัติ ตาม อริยะมรรค
เพื่อยกระดับจิตใจ จากสัตว์ เป็นคน เป็น มนุษย์
เป็นเทวดา เป็น พรหม จนเป็นพระอริยะบุคคล ตามลำดับ
หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ ท่านสรุปว่า
บุญเหนือบุญ
คือการรู้จักตนเอง
รู้ ความไม่มีทุกข์ นั่นเอง
#ศาสนาและวิทยาศาสตร์
BTC ก็เช่นกัน หากไม่ศึกษาให้ดีก็จะได้แต่เปลือกหรือกระพี้ไป หลงอยู่ใน shitcoin บ้าง หลงอยู่ใน exchange บ้าง หลงอยู่ใน fiat บ้าง ยังมีอีกหลายด่านให้เราได้หลง
เรื่องสำคัญที่สุด คือ
การจัดการความ "กระวนกระวาย" อันเกิดจาก โทสะ,โลภะ,โมหะ หรือ ความโกรธ,ความโลภ,ความกลัวและความไม่รู้ภายในจิตให้จืดจางไป
เป็นเรื่องที่จำเป็นเร่งด่วนกว่าสิ่งใด ถ้าปล่อยไปตามความรู้สึกเหล่านี้ที่มีอยู่อย่างเข้มข้นก็จะให้เราตกเป็นทุกข์ได้ แม้จะมีหรือไม่มีสิ่งนั้นอยู่ก็ตาม
ขณะที่ยังไม่มีก็ทุกข์ "กระวนกระวาย" เพราะกลัวว่าจะไม่ได้มันมา
ขณะที่มีอยู่แล้วก็ทุกข์ "กระวนกระวาย" เพราะกลัวว่าสูญเสียมันไป
ใครจะว่าหลงและยึดติดอยู่ใน BTC ก็ช่าง ก็ขอให้รักและหลงด้วยสติปัญญามีความปกติกายปกติใจอยู่เสมอ ไม่มีความโลภ,ความกลัวเป็นเชื้ออยู่ภายใน
ชายผู้หนึ่งไปซื้อของที่ตลาดคลองเตย เห็นแผงมะม่วงเรียงติด ๆ กันหลายแผง เขาจึงเดินดูและสอบถามราคาตั้งแต่แผงแรกไปจนถึงแผงสุดท้าย จากนั้นก็กลับมาที่แผงแรก และเลือกมะม่วงมาได้จำนวนหนึ่ง แต่เมื่อจะจ่ายเงิน พ่อค้ากลับพูดด้วยเสียงอันดังว่า “ไปดูร้านอื่นแบบนี้ อั๊วไม่ขายให้แล้ว”
พ่อค้าไม่พอใจที่เห็นชายผู้นั้นเดินผ่านแผงของเขาทีแรก ไปสนใจแผงอื่น ความรู้สึกว่า “ตัวกู” ถูกกระทบเพราะไม่ได้รับความสนใจ ทำให้รู้สึกขุ่นเคืองชายผู้นั้น จึงตอบโต้ด้วยการไม่ยอมขายมะม่วงให้
พ่อค้าคงรู้สึกสะใจที่ชายผู้นั้นไม่ได้มะม่วงอย่างที่ต้องการ เขาอาจรู้สึกว่า “กูชนะ” แล้ว แต่ถ้าถามว่าพ่อค้าผู้นี้ฉลาดหรือโง่ คำตอบย่อมชัดเจนอยู่แล้ว
ธรรมดาพ่อค้าควรดีใจที่มีลูกค้ามาซื้อของ เพราะนั่นคือรายได้ที่จะตามมา จะว่าไปแล้วเขามาเป็นพ่อค้าก็เพราะเหตุนี้ การปฏิเสธลูกค้าย่อมไม่เป็นผลดีแก่ตัวเขาเอง แต่อะไรทำให้เขาทำเช่นนั้น คำตอบก็คือ ความลืมตัว
พ่อค้าลืมตัวเพราะถูกความขุ่นเคืองครอบงำจิตใจ จึงคิดแต่จะตอบโต้หรือเอาชนะผู้อื่น จนลืมไปว่าผลเสียจะเกิดขึ้นกับตัวเองอย่างไรบ้าง มะม่วงของเขาแม้จะดี หอมหวาน แถมราคาถูก แต่หากเขาลืมตัวแบบนี้บ่อย ๆ เพราะปล่อยให้ความหงุดหงิดขุ่นเคืองเกิดขึ้นเป็นประจำ ก็หวังความเจริญในอาชีพนี้ได้ยาก
คนเราไม่ว่าฉลาดหรือเก่งเพียงใดก็ตาม หากลืมตัวเสียแล้ว ก็สามารถทำสิ่งที่เป็นโทษแก่ตัวเองได้ทั้งนั้น นักธุรกิจต้องการเสนอขายผลิตภัณฑ์ลูกค้า แต่เมื่อถูกลูกค้าวิจารณ์ ก็โกรธ ห้ามใจไม่อยู่ ใช้ถ้อยคำรุนแรงตอบโต้ลูกค้า ผลก็คือเสียลูกค้า ทั้ง ๆ ที่สิ่งที่เขาควรทำคือตั้งสติ ไม่ปล่อยให้ความโกรธครอบงำใจ พยายามโน้มน้าวลูกค้าให้เห็นข้อดีของผลิตภัณฑ์ หรือใช้เหตุผลหักล้างคำวิจารณ์ดังกล่าว
ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม นอกจากความรู้ ความสามารถ เงินทุน เครือข่าย และโอกาสแล้ว อย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้คือ สติหรือความรู้ตัว ถึงแม้จะประสบความสำเร็จในการงาน เป็นซีอีโอ ศาสตราจารย์ ดาราดัง แต่หากขาดสติ จนลืมตัว แม้เพียงชั่วขณะ ชีวิตก็อาจดำดิ่ง ประสบหายนะได้ เพราะอารมณ์ชั่ววูบชักนำให้ทำสิ่งเลวร้าย จนต้องติดคุกติดตะราง
ข้อธรรม คำสอน พระไพศาล วิสาโล
โปรดแชร์เป็นธรรมทาน
#ธรรมะหลังห้อง
#siamstr ☀️
ที่ไหนได้ ดีใจกระโดดเป็นลิงเป็นค่างไปซะงั้น ชอบใจสุดๆ
ได้สูดอากาศดีๆ ไม่มีมลพิษ, ได้ทานผักผลไม้จากสวนสดๆ ได้ไปเที่ยวทะเล น้ำตก อยู่ที่นี่แทบไม่ใช่เงินเลย
จาก สาวเวียดนาม
#siamstr
